-Jest!1983!
Powiedziałam dokładniej przyglądając się zdjęciu.
Spojrzałam na niego.Wyglądał jak by nad czymś myślał,ale nie pytałam bo wiedziałam że i tak nie odpowie.
Wziełam album do ręki i usiadłam z nim na ziemi po turecku.
Znalazłam jeszcze kilka zdjęć z moją mamą.Uśmiechnełam się przypominając sobie te stare czasy,kiedy rodzice jeszcze żyli.Mówili mi że nigdy mnie nie zostawią.Poczułam jak po policzkach zaczynają spływać mi łzy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz